Η φωτιά που άναψε το 2010 ο αυτοπυρποληθείς οπορωπόλης Μοχάμεντ Μποαζίζι στην Τυνησία, όταν ξεκινούσε η λεγόμενη Αραβική Άνοιξη στην ‘’ευρύτερη Μέση Ανατολή’’ , (έτσι χαρακτηρίζεται από τoυς αμερικανούς η έκταση από τη Βόρεια Αφρική ως το Αφγανιστάν), συνεχίζει να καίει με ένταση .
Τόσο η Αραβική Άνοιξη, όσο κι ο χαρακτηριζόμενος Ισλαμικός Χειμώνας που ακολούθησε, ήταν τα ολέθρια αποτελέσματα της επαναχάραξης των συνόρων των κρατών του αραβομουσουλμανικού χώρου από τις ΗΠΑ και τη Δύση .
Κάτι άλλωστε που προέβλεπαν και οι χάρτες του Ράλφ Πήτερς στο άρθρο του Ματωμένα Σύνορα το 2006 . Χάρτες που 5 μήνες αργότερα διδάσκονταν στα σχολεία αξιωματικών του ΝΑΤΟ ως πιθανά σενάρια.
Σ’ αυτό το άρθρο λοιπόν, ο πρώην Αναπληρωτής Διευθυντής των Υπηρεσιών Πληροφοριών των ΗΠΑ, μιλούσε για το πρόβλημα των ‘’δυσλειτουργικών συνόρων ‘’ της Μέσης Ανατολής , τα οποία κατά την άποψη του ματαιώνουν την όποια διαρκή ειρήνευση.
Κατά τον ίδιο, ο σχεδιασμός των συνόρων της Μέσης Ανατολής , ως κληροδότημα του Β’ΠΠ και των αποικιοκρατικών δυνάμεων, δεν έλαβε υπ όψη τα θρησκευτικά, τα γλωσσικά , αλλά και τα εθνικά χαρακτηριστικά των λαών που κατοικούν εκεί .
Και σε αυτό είναι αλήθεια πως δεν είχε άδικο...
Υποστήριζε επίσης, πως οι ‘’παραμορφώσεις’’ της Μέσης Ανατολής, υπόσχονται συνεχείς κρίσεις και αίμα, με συνακόλουθο τίμημα, την ατέλειωτη σπατάλη χρόνου - χρήματος από τις ΗΠΑ για να διατηρούν ένα εύθραυστο status quo στη περιοχή .
(ΣΗΜ Ολα αυτά γράφονταν την εποχή που οι Αμερικανοί άρχισαν να σχεδιάζουν τη μεταφορά των μηχανισμών προβολής ισχύος τους προς την Απω Ανατολή και τον Ειρηνικό, εκεί δηλαδή που συγκεντρώνεται πλέον το διεθνές κεφάλαιο και οι επενδύσεις . Αφού βέβαια είχαν προηγηθεί οι δύο επεμβάσεις τους σε Αφγανιστάν 2001 και Ιράκ 2003 )
Ποιες είναι όμως οι ‘’παραμορφώσεις’’ για τις οποίες έκανε λόγο ο Πήτερς και ποια θεωρούσε ως μια ‘’οργανική΄΄ επαναχάραξη τους :
α. Επαναφορά των συνόρων του Ισραήλ σε εκείνα του 1967 με κάποιες προσαρμογές - για λόγους ασφαλείας - ιδιαίτερα στην περιοχή της Ιερουσαλήμ
β.Δημιουργία Κουρδικού Κράτους με κομμάτια από την ανατολική Τουρκία, τη βορειανατολική Συρία, το βόρειο τμήμα του Ιράκ και το βορειοδυτικό Ιράν
γ.¨Ενωση του βόρειου σουνιτικού μέρους του Ιράκ με σουνιτικές περιοχές της Συρίας και δημιουργία ενός νέου σιιτικού κράτους στο νότιο τμήμα του , εκεί δηλαδή που οι σιίτες έχουν την πλειοψηφία.
δ.Η Συρία θα έπρεπε να χάσει πέρα από εκείνο το τμήμα που θα γίνονταν μέρος του Κουρδιστάν και την παράκτια ζώνη της , προς διεύρυνση του Λιβάνου , της Νέας Φοινίκης.
ε.Εκτενής διαμελισμός του αφύσικου κράτους που ονομάζεται Σαουδική Αραβία , το οποίο αποτελεί ένα φέουδο της οικογένειας Σαούντ που εκμεταλλεύεται τη Μέση Ανατολή θρησκευτικά (ιερές πόλεις Μέκκα και Μεδίνα), οικονομικά (ελέγχοντας σιιτικές πετρελαιοπηγές), γεωγραφικά (καταπατώντας ένα τμήμα της Υεμένης) , ιδεολογικά ( με την εξαγωγή του ολοκληρωτικού ουχαβιτικού οράματος τους) , ενώ που παράλληλα χρηματοδοτεί ισλαμικές τρομοκρατικές οργανώσεις .
Το κατά πόσο οι χάρτες του Πήτερς αποτέλεσαν προίμιο της νέας συνοριακής χάραξης, είναι βέβαιο Εκείνο που μένει να αποδειχθεί , είναι η πιστότητα τους ...
Καθώς οι ΗΠΑ άρχισαν να στρέφουν αλλού το κύριο γεωστρατηγικό τους ενδιαφέρον , ήταν βέβαιο πως θα υπάρξει από μέρους τους , κάποιος σχεδιασμός για την αποφυγή κάλυψης του κενού επιτήρησης τους
Το να αποφευχθεί δηλαδή η εναλλαγή ρόλου επιρροής των περιοχών αυτών, είτε από την Κίνα, είτε από την Ρωσία. Κι αυτό θα μπορούσε να συμβεί με την άνοδο ισχυρών ισλαμιστικών κινημάτων στις κυβερνήσεις των χωρών αυτών , τα οποία θα είχαν τις μικρότερες δυνατές ξένες εξαρτήσεις .
Εκεί κατατείνουν όσοι αναλυτές παρακολούθησαν τα γεγονότα που έλαβαν χώρα με την Αραβική ¨Ανοιξη και την εξέλιξη της
Δεν τσίμπησε ξαφνικά μια πολιτική μύγα τους διαδηλωτές στην Τυνησία , στην Αίγυπτο, στη Λιβύη, στη Συρία , στο Μπαχρέιν, στην Υεμένη και ως ένα βαθμό στη Σαουδική Αραβία και στο Κουβέιτ , όταν σχεδόν ταυτόχρονα άρχισαν να φωνάζουν στους δρόμους Ash-sha'ab yurid isqat an-nizam ( Να πέσει το καθεστώς ).
Το πρόβλημα όμως κάθε σχεδιασμού για την αλλαγή καθεστώτων στις αραβικές περιοχές είναι η εγγενής αδυναμία ελέγχου των εξελίξεων από τον εμπνευστή τους.
Κάτι που οι Αμερικανοί έπρεπε να το γνωρίζουν πολύ καλά από τις προηγούμενες ατυχείς εμπειρίες τους και το τι δημιούργησαν (Ταλιμπάν - Αλ Κάιντα κλπ)
Αίφνης στον αραβομουσουλμανικό χώρο δεν μπορεί να εφαρμοστεί η ίδια εθνικιστική συνταγή που οδήγησε στην ‘’επιτυχή’’ χάραξη νέων συνόρων στα Βαλκάνια .
Καθώς ο εθνικός αυτοπροσδιορισμός δεν είναι εδώ ο καθοριστικός παράγοντας διαμελισμού και επαναχάραξης συνόρων .
Και τούτο διότι οι αραβικές κοινωνίες προσδιορίζονται πρωτίστως στη βάση των θρησκευτικών διαφορών τους , δευτερευόντως των πολιτιστικών - γλωσσικών και μετέπειτα των εθνικών .
Και βέβαια δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε κάτι ιδιαίτερα σημαντικό. Ότι αποτελούν βαθιά φυλετικογενείς κοινωνίες με ροπή στο φεουδαρχισμό.
Με άλλα λόγια, η κοινωνική βάση των ισλαμικών κινημάτων δεν έχει καμιά σχέση με την αντίστοιχη των λαικών κινημάτων της Δύσης, ή της Νότιας Αμερικής .
Γι αυτό άλλωστε και οι αραβικές χώρες που άνθισαν κι επιβίωσαν για δεκαετίες , είχαν σκληρά απολυταρχικά καθεστώτα και μια κεντρική διοίκηση με σιδηρά πυγμή .
Χαρακτηριστικά παραδείγματα της αδυναμίας σχεδιασμού :
- Τι ακολούθησε την πτώση του Καντάφι; H φυλιτικογενής κοινωνική συγκρότηση αυτού του κράτους είχε ως αποτέλεσμα την πολυδιάσπαση του και τις ένοπλες εμφύλιες συγκρούσεις.
- Η Μουσουλμανική Αδελφότητα απέτυχε παταγωδώς στην Αίγυπτο , καθώς ο ιστορικός πολιτικός ρόλος του στρατού , εξαφάνισε τo ισλαμικό κίνημα.
Γι αυτό και οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι έπεσαν γρήγορα από τον στρατό κι ο εκλεγμένος ηγέτης τους βρέθηκε στη φυλακή.
Το δημοκρατικό - λαικό κίνημα οδήγησε στο να πέσει ο δικτάτορας Μουμπάρακ , έφερε μετά από εκλογές στην κυβέρνηση τον ισλαμιστή Μόρσι κι έσβησε - λες και δεν υπήρξε ποτέ - μόλις επανήλθε το καθεστώς με έναν νέο στρατιωτικό δικτάτορα.
Αυτό μόνο επιτυχημένη προσπάθεια εκδημοκρατισμού δεν το λες ...
- Κι ακόμα, πως να ‘’εκδημοκρατίσεις ‘’και να κρατήσεις παράλληλα ενωμένο το Ιράκ , όταν υπάρχει μια βαθιά θρησκευτική διαφορά μεταξύ σουνιτικού βορρά και σιιτικού νότου κι ενώ την ίδια στιγμή ένα συμπαγές τμήμα πληθυσμού στα βόρεια του, αυτοπροσδιορίζεται με εθνική κουρδική συνείδηση ; H τριχοτόμηση του Ιράκ φαντάζει βέβαιη ...
Χαρακτηριστικότερο όμως κι ατυχέστερο όπως αποδείχθηκε παράδειγμα επανασχεδιασμού, αποτελεί η περίπωση της Συρίας, εκεί όπου το αυταρχικό καθεστώς των ¨Ασαντ κατάφερε να αναδείξει και να εκμεταλλευτεί όλες τις παραμέτρους και τις αντιφάσεις του υποσυστήματος της Μέσης Ανατολής .
Εκεί όπου λαμβάνει χώρα μια γιγάντια παράσταση ανταγωνισμών και συμφερόντων του υπερσυστήματος των μεγάλων δυνάμεων .
Πέντε χρόνια τώρα ο ¨Ασαντ αντιμετωπίζει έναν πόλεμο με πολλούς και ισχυρούς εχθρούς και σε πείσμα όλων , καταφέρνει να επιβιώνει , όταν άλλοι με λιγότερα μέτωπα, έπεσαν ως τραπουλόχαρτα.
Και ποιον δεν είχε να αντιμετωπίσει το καθεστώς ¨Ασαντ.
Την εξοπλιζόμενη και λογιστικά υποβοηθούμενη από τις Σαουδική Αραβία και Τουρκία ένοπλη αντιπολίτευση καθώς και τους επίσης χρηματοδοτούμενους ισλαμοφασίστες του ΙΣΙΣ . Μα πάνω από όλα , τις ΗΠΑ και τις συμμάχους της.
Ισραήλ (μέχρι πρόσφατα) , Τουρκία , ΗΠΑ και Σαουδική Αραβία έχουσες διαφορετικές μεταξύ τους στοχεύσεις, επεδίωξαν τη βίαιη απομάκρυνση του δικτάτορα .
Ποιους είχε μαζί του ;
Μόνο τους σουνίτες συμμάχους του στη περιοχή, δηλαδή το Ιράν και τη Χεζμπολάχ του Λιβάνου.
Μα αυτό ακριβώς το σουνιτικό τρίγωνο (Τεχεράνης - Δαμασκού και Νότιου Λιβάνου ) είχαν από την αρχή ως στόχο οι ΗΠΑ , το Ισραήλ και η Σαουδική Αραβία .
Οι πρώτοι για λόγους επιβολής ισχύος, το δεύτερο για να σπάσει τον βραχίονα του σουνιτικού τριγώνου που απειλεί την ασφάλεια του και η τρίτη για τους ιδεολογικούς - θρησκευτικούς σκοπούς της .
Σε διπλωματικό και μόνο επίπεδο ο ¨Ασαντ είχε από την αρχή την αρωγή της Ρωσίας η οποία βέβαια με τη σειρά της - από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου ακόμα -, είχε να προστατέψει τις προνομιακές της σχέσεις με το καθεστώς των ¨Ασαντ.
Προνομιακές σχέσεις φυσικά με ανταλλάγματα ...
Μη ξεχνάμε ότι η ίδια η ναυτική βάση της Ταρσούς πέρασε στα χέρια των - κληρονόμων της σοβιετικής υπερδύναμης - Ρώσων για 50 χρόνια, με ενοίκιο 70 δισ δολάρια , όσα δηλαδή και τα δάνεια που είχε συνάψει πριν η Σοβιετική Ένωση με τη Συρία.
Ετσι για να μη παραμυθιαζόμαστε εδώ , πως εοι Ρώσοι δανείζουν τζάμπα , ή χαρίζουν τις απαιτήσεις τους.
Οι Ρώσοι λοιπόν, έχοντας τους δικούς τους σχεδιασμούς στην περιοχή , στήριξαν για καιρό τον Ασαντ, αποτρέποντας έναν γενικευμένο βομβαρδισμό και βάζοντας βέτο στον ΟΗΕ για πιθανή δυτική επέμβαση.
Στρατιωτικά όμως δεν είχε εμπλοκή μέχρι και την προηγούμενη εβδομάδα. Μπορεί να εξόπλιζε, να παρείχε πληροφορίες και πολιτική υποστήριξη στον ¨Ασαντ , αλλά μέχρι εκεί .
Αντίθετα, τόσο μαχητές της Χεζμπολάχ, όσο και αρκετοί από τους Φρουρούς της Επανάστασης πολεμούν καιρό τώρα στο πλευρό του συριακού στρατού , εναντίον αντικαθεστωτικών και ΙΣΙΣ.
Αυτούς τους τελευταίους,, καθ' υπερβολή τους ξεχωρίζουμε μεταξύ τους !
Η Τουρκία έπαιξε από την αρχή πρωτεύοντα ρόλο στην αποσταθεροποίηση του ¨Ασαντ. Πέρα από την αθρώα μεταφορά πολεμικού υλικού προς σύριους αντικαθεστωτικούς , το transit μισθοφόρων από το έδαφος της, φιλοξένησε κι όλους τους ηγέτες τους
Καθ ουσίαν η έδρα του Ελεύθερου Συριακού Στρατού ήταν τα ¨Αδανα , ενώ τόσο ο αρχηγός τους , όσο και οι επιτελείς του χρησιμοποιούν τουρκικά κινητά κι επικοινωνίες .
Πράγμα το οποίο σαφώς γνώριζαν κι ενθάρρυναν οι Αμερικανοί , με τους οποίους άλλωστε οι Τούρκοι ήταν σε αγαστή συμφωνία και συνεργασία για τα τεκταινόμενα στη Συρία (μέχρι κάποιο σημείο ).
Το γεγονός ότι οι Αμερικανοί ανέχονταν το ξέπλυμα χρημάτων του Ιράν από τις τουρκικές τράπεζες ( 120 δισ, όσες δηλαδή έχουν σήμερα συνολικά οι ελληνικές τράπεζες ), όταν οι ίδιοι έχουν επιβάλει στο Ιράν οικονομική ασφυξία με τις σκληρές κυρώσεις τους, φανερώνει ένα είδος διαπραγμάτευσης με ανταλλάγματα μεταξύ Ερντογάν κι Αμερικανών .
Ο πρώτος παίρνει τις μίζες του (αποδείχθηκε) και οι δεύτεροι πραγματοποιούν τα σχέδια τους στην περιοχή.
Από ποια άλλη χώρα θα περνούσαν ορδές μισθοφόρων (πολλοί εξ αυτών της Αλ Κάιντα) όπως πέρασαν από την Τουρκία, και δεν θα είχαν σηκώσει τον κόσμο οι Αμερικανοί και τα δυτικά μέσα ;
Οι ιρανικές καταθέσεις αυτές ήταν πολύ σημαντικές για την οικονομία της γείτονας χώρας -του κύκλου Ερντογάν επίσης - αλλά και του οικονομικού της θαύματος της τα τελευταία χρόνια.
(Το θαύμα αυτό δεν είναι παρά η συνέπεια αρκετών δισ καταθέσεων που μπήκαν από το Ιράκ, τις μαύρες καταθέσεις του Ιράν 120 δισ, καθώς και τις κατασκευαστικές επενδύσεις της Σ.Αραβίας και του Κατάρ, κι όλα αυτά με 15% προμήθεια
Η μόχλευση 220 δισ από τις τουρκικές τράπεζες , τα καταναλωτικά κι επιχειρηματικά δάνεια που οδήγησαν σε υπερθέρμανση της οικονομίας και τραπεζική εξάρτηση των νοικουριών , κυρίως όμως τα στεγαστικά ώστε να βγάλουν λεφτά σείχιδες κι εμίριδες με τις κατασκευαστικές τους εταιρίες , δείχνει πόσο θαμπό και με κοντό ορίζοντα , είναι αυτό το θαύμα. )
Οι Τούρκοι λοιπόν πολύ θα ήθελαν μια απομονωμένη κουρδική μειονότητα από τις όμορες (Συρίας και Β.Ιράκ) ώστε να μπορούν στρατιωτικά και πολιτικά να επιβάλουν την ‘’οθωμανική ειρήνη ‘’ που επιδιώκουν στο εσωτερικό τους .
Ως ένα βαθμό αυτό είναι θεμιτό , καθώς από Ιράκ και Συρία γίνονταν η ‘’λογιστική’’ υποστήριξη των επιχειρήσεων των κούρδων ανταρτών στο εσωτερικό της Τουρκίας .
Ενεπλάκη όμως με τον πιο βίαιο κι άγαρμπο τρόπο , που σε συνδυασμό με όλες τις άλλες παλαβομάρες της πολιτικής Ερντογάν, κατέστησαν την ίδια μέρος του προβλήματος και την απομόνωσαν από τον υπόλοιπο ισλαμικό κόσμο .
Οι Τούρκοι έκαναν σωρευτικά όσα λάθη τους επιτρέπονταν, ώστε να χάσουν κάθε έρεισμα στην περιοχή.
Εν αρχή τα έσπασαν με τους Ισραηλινούς, τόσο με την περίπτωση του πλοίου, Μαβί Μαρμαρά όσο και με την στήριξη της στην τρομοκρατική παλαστινιακή Χαμάς.
Μετά τα έσπασαν με τους Αιγυπτίους καθώς η στήριξη τους στο καθεστώς Μόρσι συνεχίστηκε και μετά που ανατράπηκε από τους στρατηγούς στην Αίγυπτο. Με αυτά τα οθωμανικά τερτίπια τους, κατάφεραν απλά να φέρουν Ισραηλινούς και Αιγυπτίους πιο κοντά, ενώ δυνάμωσαν και τις σχέσεις Κύπρου και Ελλάδας με τους δύο μεσογειακούς γείτονες τους (ιδιαίτερα με το Ισραήλ) .
Εξαιτίας της υποστήριξης της στον Μόρσι , απομονώθηκε κι από τις Σαουδική Αραβία και Κατάρ, καθώς οι τελευταίες έχουν τις δικές τους θρησκευτικές διαφορές με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους .
Οταν μάλιστα έγινε ξεκάθαρο από τις ΗΠΑ , ότι οι επιχειρήσεις των Τούρκων στη Συρία είχαν έναν και μόνο σκοπό ,να πλήξουν τις εκεί κουρδικές βάσεις με χτυπήματα 1 προς 10 απέναντι σε ΙΣΙΣ και Κούρδους αντίστοιχα , δέχθηκαν την αντίδραση τους
Καθώς οι Αμερικανοί είναι θετικοί στην δημιουργία κουρδικού κράτους.
Η πρόστυχη πολιτική της Τουρκίας, που έκανε υπερπτήσεις εντός συριακού εναέριου χώρου και μιλούσε για ζώνη ασφαλείας 20 χιλιομέτρων από τα σύνορα της, φάνηκε ξεκάθαρα στο συριακό - κουρδικό χωριό Κομπανί , όταν το πολιορκούσαν επί μέρες οι ισλαμιστές φασίστες κι εκείνη αρνήθηκε κάθε βοήθεια στους κούρδους υπερασπιστές του.
Ας τα βάλουμε σε μια σειρά ....
Το 2010 ο ¨Ασαντ έχει να αντιμετωπίσει μια ένοπλη εξέγερση στο εσωτερικό του με την ονομασία Ελεύθερος Συριακός Στρατός ( όρος προσχηματικός από τη Δύση) που συγκροτήθηκε εν αρχή από στρατιωτικούς και κατόπιν μισθοφόρους ισλαμιστές από διάφορες χώρες με την οικονομική ενίσχυση της Σαουδικής Αραβίας και την λογιστική υποστήριξη της Τουρκίας.
Οι ΗΠΑ ενορχήστρωσαν την πτώση του ¨Ασαντ με τις ευχές του Ισραήλ, στο οποίο άλλωστε είχε επιτεθεί ο πατέρας του το 1967 μαζί με Αιγυπτίους και Ιορδανούς.
Το Ιράν προστρέχει σε βοήθεια του ¨Ασαντ με τη συμμετοχή του στρατηγού Σουλειμανί κι αρκετών Φρουρών της Επανάστασης και η Χεζπολάχ επίσης με μαχητές της κι έτσι μετά τις πρώτες νίκες των αντικαθεστωτικών , η κατάσταση φαίνεται να σταθεροποιείται.
Αρχίζει ένας πόλεμος προπαγάνδας με τα δεκάδες χιλιάδες θύματα και τον ξεριζωμό εκατοντάδων χιλιάδων αμάχων.
Ο Αμερικανοί ζητούν - μετά την προβοκατόρικη επίθεση με χημικά - γενικευμένο βομβαρδισμό και οι Ρώσσοι βάζουν βέτο., Αρχίζει ένας πόλεμος φθοράς του καθεστώτος που φαίνεται όμως να μην έχει γρήγορο τέλος.
Στην πορεία του το ανέκδοτο που ονομάζεται Ελεύθερος Συριακός Στρατός εξατμίζεται και γίνεται Τζουπτ Αλ Χατμούστα, Χαρακάτα Ισλαμίγια, Αλ Νούσρα κλπ.
Πρόκειται για διάφορα μορφώματα μισθωμένων - φυλάρχων και ισλαμοπολεμιστών που κάνουν έναν πόλεμο εξ' ονόματος δεν ξέρω τι , εξυπηρετώντας συμφέροντα τρίτων , για τις θρησκευτικές ιδεοληψίες τους και προπαντός για την τσέπη τους.
Το ποιος είναι αντικαθεστωτικός, το ποιος είναι μουτζταχίντ και το ποιος είναι ισλαμοτρομοκράτης , είναι αδύνατο να ξεχωρίσει κάποιος. Είναι τέτοια η μεταξύ τους επικάλυψη που ούτε αυτοί που τους έχουν στο pay roll τους, γνωρίζουν πραγματικά τι σκοπό βαράει ο καθένας.
Αρχές του 2014 ξαφνικά δραστηριοποιείται στο αδύναμο Ιράκ το ΙΣΙΣ, το επονομαζόμενο DAESH - Dawlah al-Islāmiyah fī 'l-ʿIrāq wa-sh-Shām - , κοινώς το Ισλαμικό Κράτος Ιράκ - Συρίας
Το ΙΣΙΣ ανακήρυξε μονομερώς την ίδρυση Χαλιφάτου, σε μια έκταση που περιέχει περιοχές της Συρίας και του Ιράκ, ορίζοντας στην θέση του «χαλίφη» και «ηγέτη των απανταχού μουσουλμάνων» τον επικεφαλής της, Αμπού Μπακρ αλ-Μπαγκντάντι
Η σύνθεση των μελών της προέρχεται από πολλές παραστρατιωτικές οργανώσεις, όπως την Αλ Κάιντα του Ιράκ, το Συμβούλιο της Σούρα των Μουτζαχεντίν και άλλες. Αυτά τα μέλη πρεσβεύουν στην πλειοψηφία τους το Χαριτζιτικό Ισλάμ.
(Παρακλάδι της Αλ Κάιντα μέσα στη Συρία είναι και η Αλ Νούσρα που πολεμάει μαζί με τους αντικαθεστωτικούς εναντίον του ¨Ασαντ)
Η οργάνωση Ανσάρ αλ-Σαρία, η οποία ελέγχει τις πόλεις Ντέρνα και Βεγγάζη, έχει ορκιστεί πίστη στο Ισλαμικό Κράτος, με συνέπεια οι κατακτήσεις της οργάνωσης να εντάσσονται στα εδάφη του Ισλαμικού Κράτους .Επίσης, και οι Ταλιμπάν ορκίστηκαν πίστη στο Ισλαμικό Κράτος
Το ΙΣΙΣ λοιπόν , αφού θα διαμελίσει αρχικά το Ιράκ , θα φτάσει σε μια στιγμή ως τα περίχωρα της Βαγδάτης κι αφού συγκρουστεί με τους Κούρδους Πεσμεργκά στα βόρεια σύνορα για τον έλεγχο των πετρελαίων , θα εμπεδώσει την κυριαρχία του προς τα πάνω και θα αρχίσει να πολεμάει με τη σειρά του τον Ασαντ
Αυτοί λοιπόν παίρνουν τα όπλα και τους μαχητές από τους σύριιους αντιστασιακούς κι έχοντας πλέον κι έσοδα από την εκμετάλλευση των πετρελαικών κοιτασμάτων Μοσούλης και Κιρκούκ θα αποκτήσουν κεφάλαια κίνησης της πολεμικής τους επιχείρησης - περίπου 2εκατ ημερησίως - για να στρατολογούν μαχητές και να εξοπλίζονται.
Θα στήσουν την πρωτεύουσα τους στη Ράκα της Συρίας και θα βγάλουν μέχρι και δικό τους νόμισμα
Εισαγωμένοι μαχητές (πιστοί και μισθοφόροι) καταφθάνουν στη Συρία από 30 χώρες. (Σημειώνεται εδώ , ότι η Τουρκία υποστηρίζεται ότι έχει συμβάλει και στην εμπορία του κατσαπλιάδικου πετρελαίου ενώ παράλληλα ενισχύει και την ισλαμιστική τρομοκρατική οργάνωση Αλ Νούστρα για να χτυπάει τους Κούρδους)
Οι ΗΠΑ ενώ προπαγανδίζουν την αντίθεση τους με τους ισλαμοφασίστες και μαζί με τους συμμάχους τους Γάλλους αργότερα θα ξεκινήσουν αεροπορικές επιθέσεις εναντίον τους , καθ ουσίαν είναι χαρούμενοι για το 2ο μέτωπο που ανοίγεται εναντίον του Ασαντ.
Ο Ρώσος περιέργως αναμένει και δεν εμπλέκεται ένοπλα, περιμένοντας το σωστό χρονικό σημείο που θα εξυπηρετήσει τις επιδιώξεις του τόσο στη Συρία , όσο κι έξω από αυτήν.
Επί 9 μήνες η δυτική κοινή γνώμη παρακολουθεί υπερπαραγωγές με video clip των ισλαμοφασιστών, κεφάλια που κόβονται, καταστροφές πολιτιστικών μνημείων και δικαίως απορεί., Με 50 αεροπλάνα και 10 πυραύλους από πλοία θα έπρεπε να έχει καθαρίσει το ΙΣΙΣ.
Αμερικάνοι ,Γάλλοι και Σαουδάραβες υποτίθεται ότι επιχειρούν αεροπορικά, αλλά με πενιχρά αποτελέσματα. Ο Ρώσος δεν στέλνει επί μήνες ούτε ένα Σουχόι για να ενισχύσει τον ¨Ασαντ .
Ο ¨Ασαντ λοιπόν ‘’συμμαχεί’’ με τους Κούρδους που κατοικούν στη Συρία, δίνοντας τους ένα ρόλο σύγχρονου ακρίτα στα βόρειοδυτικά του σύνορα , καθώς τους παραχωρεί μια έκταση μήκους 300 χιλ και βάθους 100 χιλιομέτρων, υπό την εποπτεία τους.
Κι έτσι μετά το Ιράκ , έχουμε τη ντε φάκτο δημιουργία ενός 2ου κουρδικού κράτους, αυτή τη φορά μέσα στο έδαφος της Συρίας. Με αυτό τον τρόπο ο ¨Ασαντ εξασφαλίζει την συνδρομή τους στα δύο μέτωπα (κυρίως προς το ΙΣΙΣ), ενώ παράλληλα θέλει να μειώσει τη λογιστική υποστήριξη των αντικαθεστωτικών από την Τουρκία. ¨Αλλωστε απέναντι από τα σύνορα με την Τουρκία δημιουργείται αυτή η έκταση.
Τώρα όμως οι Κούρδοι της Τουρκίας έχοντας τις βάσεις και την υποστήριξη πέρα από τα σύνορα της , μπορούν να εντείνουν τις δράσεις τους εναντίον του τουρκικού στρατού .
Να λοιπόν που η Τουρκία που με τις μεγαλομανείς επεδιώξεις της γίνεται ξαφνικά μέρος του προβλήματος , οι οποίες είχαν ενοχλήσει και τους Αμερικανούς Ολοι θυμόμαστε ότι σε ανύποπτο χρόνο, με δηλώσεις του ο Μπάιντεν εξέφραζε την αμερικανική δυσφορία για τις τουρκικές επιδιώξεις .
Οι Αμερικανοί είχαν πλέον και την πίεση του Ισραήλ (παρά τη συγνώμη Νεντανιάχου προς Ερντογάν) , καθώς το μόνο που δεν θα θελε θα ήταν η επέκταση ισχύος της Τουρκίας προς το Νότο , αλλά και τη δημιουργία ενός φανατικού ισλαμιστικού κράτους στα βορειοαναταλικά σύνορα του .
Έχοντας τη Χαμάς στα νοτιοδυτικά, τη Χεζμπολάχ στα βόρεια , το μόνο που έλειπε στο Ισραήλ θα ήταν και το ΙΣΙΣ πλέον στ’ ανατολικά του .Κάτι τέτοιο θα έπληγε ανεπανόρθωτα τη ‘’γραμμή επιβίωσης΄΄ του. Αντίθετα η ύπαρξη ενός κουρδικού κράτους αποτελεί για το Ισραήλ ‘’ στρατηγικό βάθος ‘’’.
Από τα μέσα λοιπόν του 2015 διαφαίνεται μια υποχώρηση των κυβερνητικών δυνάμεων της Συρίας κάτι που φέρνει σε δύσκολη θέση τον ¨Ασαντ, και που διευκολύνει τις επιδιώξεις του Πούτιν.
Η Ρωσία που έχει βλέψεις στη Μεσόγειο , επιδιώκει την ανάληψη ρόλου μέσα στη Συρία . Μόνο που αναμένει την κατάλληλη στιγμή για να επέμβει , επ ωφελία της.
Εδώ προστίθενται δύο σημαντικά γεγονότα. Η εξομάλυνση των σχέσεων Ιράν - ΗΠΑ , αλλά και η ανεξέλεγκτη πορεία των ισλαμοφασιστών που φτάνουν να ελέγχουν τη μισή Συρία.
Κάπως έτσι φτάνουμε στα σημερινά με την ένοπλη επέμβαση της Ρωσίας .
Σε αυτό το σημείο καλό είναι να θυμηθούμε την περίφημη φράση του Πάλμεατρον, ότι στη γεωπολιτική σκηνή, δεν υπάρχουν διαρκείς φιλίες κι αντιπαλότητες παρά μόνο διαρκή συμφέροντα ...
Η Ρωσία πλέον επεμβαίνει έχοντας ένα διπλό ηθικό πλεονέκτημα α) ότι είναι η μόνη ξένη χώρα που κλήθηκε από την επίσημη συριακή κυβέρνηση να παρέμβει στρατιωτικά στο εσωτερικό της , β) ότι οι επιχειρήσεις απέναντι στο ΙΣΙΣ δεν είναι προσχηματικές. Κι ότι πράγματι το εννοεί ...
Παρεμπιπτόντας, αυτή είναι η 2η φορά που κάνει κάτι τέτοιο η Ρωσία. Το ίδιο συνέβη από τη Σ. ¨Ενωση στο Αφγανιστάν τη δεκαετία του 80, όταν και πάλι κλήθηκε από την επίσημη αφγανική κυβέρνηση που πολεμούσε τους ισλαμοαντάρτες .
Οι τελευταίοι είχαν επίσης την υποστήριξη των αμερικανών (Ταλιμπάν),
Η αθώα Δύση διέκρινε το αποκρουστικό τους πρόσωπο με καθυστέρηση 20 ετών και διαπίστωσε ότι οι σαουδάραβες οικονομικοί συνεργάτες των Μπους (οι Μπιν Λάντεν), έκρυβαν έναν διάβολο με το όνομα Οσάμα.
Το ερώτημα φυσικά είναι γιατί η Ρωσία πράττει σήμερα κάτι που έπρεπε να είχε κάνει πολύ νωρίτερα ; Περίμενε φαντάζομαι την περαιτέρω αποδυνάμωση του ¨Ασαντ, ώστε να διαπραγματευτεί τα μεγαλύτερα δυνατά οφέλη για την ίδια .
Φυσικά η υποκρισία ΗΠΑ, Τουρκίας, Γαλλίας Σαουδικής Αραβίας , αλλά και των δυτικών μέσων πληροφόρησης είναι παροιμιώδης. Υποστηρίζουν ...
α) ότι ο Πούτιν χτυπάει αμάχους , όταν και αυτοί κάνουν το ίδιο με τις αεροπορικές επιδρομές τους.
β) ότι έχει ως στόχο τους αντικαθεστωτικούς κι όχι μόνο το ΙΣΙΣ, όταν είναι αποδεδειγμένο ότι ο μεταξύ τους διαχωρισμός είναι τραγέλαφος
Εννοείται πως οι Ρώσσοι χτυπάνε εκτός από τους ισλαμιστές και αντικαθεστωτικούς.
Σε εκείνες ακριβώς τις πόλεις που επιθυμούν να έχουν αργότερα στην επιρροή τους . Εδώ είναι στο μόνο που έχουν δίκιο γάλλοι, βρεττανοί κι αμερικάνοι όταν το επικαλούνται .
Σωπαίνουν όμως ένοχα , όταν ο Πούτιν τους ρωτά α) ποιος εξόπλισε το ΙΣΙΣ, β) γιατί ανέχτηκαν την εμπορία του πετρελαίου από συμμάχους τους με τους τζιχαντιστές και γιατί δεν επέβαλαν κυρώσεις , γ) γιατί τα όπλα που εξοπλίζουν τους αντικαθεστωτικούς καταλήγουν στα χέρια του ΙΣΙΣ και δ) γιατί παραγνωρίζουν πως πολλοί μισθοφόροι αντικαθεστωρικοί είναι πια με το ΙΣΙΣ , επειδή πληρώνει καλύτερα ε) με ποιους είναι σήμερα οι μαχητές που εκπαιδεύτηκαν από την Αμερική ;
Αλλά και κάτι ακόμα ...
Γιατί οι Δυτικοί αρνήθηκαν τη ρωσική πρόταση για τη δημιουργία ενός εναέριου συντονιστικού κέντρου που θα επέβλεπε όλες τις αεροπορικές επιχειρήσεις και τους στόχους τους ; Ωστε και κίνδυνος ατυχήματος να μην υπάρχει , αλλά και να αποδεικνύεται ποιος βομβαρδίζει ποιον τελικά ;;;
Ενα τεράστιο παιχνίδι συμφερόντων βρίσκεται σε εξέλιξη και το αποτέλεσμα φαντάζει αναπόφευκτο...
Η Συρία θα γίνει τουλάχιστον δύο κομμάτια, αν και φυσιολογικά για να είναι όλοι ευχαριστημένοι θα έπρεπε να γίνει τρία .
‘Ενα κομμάτι Κουρδικό στο Βορρά με οργανική σύνδεση με το Ελεύθερο Ιρακινό Κουρδιστάν, ένα κομμάτι στη Δυτική πλευρά με τα λιμάνια Ταρσούς - Λατάκειας, υπό την προστασία - κηδεμονία της Ρωσίας όπου εκεί θα ζουν αλαουίτες, χριστιανοί, δρούζοι, ισμαηλίτες κλπ που είναι φιλικοί προς τον Ασαντ κι ένα κομμάτι που μάλλον θα κρατήσει το ΙΣΙΣ ή κάποιο άλλο ισλαμικό μόρφωμα, ώστε να μπορούν οι ΗΠΑ να έχουν δικλείδα ασφαλείας, αλλά και μπαμπούλα απέναντι στους εσχάτως ομονοούντες Ιρανούς.
Καθώς η εμπιστοσύνη Αμερικανών και Ιρανών είναι τόσο εύθραυστη , όσο και αυτή μεταξύ Ρώσων και Ισραηλινών.
Μη ξεχνάμε ότι το πράσινο φως για την εισβολή της Ρωσίας στη Συρία δόθηκε από την Τεχεράνη στα τέλη Αυγούστου, αλλά και τους φόβους των Ισραηλινών για τη μόνιμη εγκατάσταση των Ρώσων στα συριακά παράλια .
Η επίσκεψη Νεντανιάχου στον Πούτιν προ 2 εβδομάδων και οι μυστικές τους διαπραγματεύσεις μάλλον δεν πρέπει να ικανοποίησαν το Ισραήλ.
Οι ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις κατευθύνονταν τότε στη Λατάκεια και η Μόσχα δέσμευε με δύο ΝΟΤΑΜ τις περιοχές μεταξύ Συρίας - Κύπρου για ναυτικές ασκήσεις μεταξύ 15 Σεπτέμβρη και 7 Οκτώβρη με πραγματικά πυρά κι εκτοξεύσεις πυραύλων κατά στόχων από πέντε ρωσικά πολεμικά πλοία.
Ποια περιοχή είναι αυτή ; Mα η οικονομική ζώνη του Λεβιάθαν που επηρεάζει άμεσα τα ξένα επενδυτικά σχέδια του Ισραήλ για το φυσικό αέριο.
Και ποιο είναι το πιο αστείο ; Οτι οι Ισραηλινοί βλέπουν πλέον με καλό μάτι την παραμονή του ¨Ασαντ. Πως το είπε ο Πάλμεστρον .... δεν υπάρχουν διαρκείς έχθρες ;
Η Τουρκία πρώτη φυσικά , ενοχλείται από την στρατιωτική παρουσία της Ρωσίας, γι αυτό άλλωστε οι αρνητικές της δηλώσεις,οι διαμαρτυρίες της για τις πτήσεις ρωσικών αεροσκαφών, αλλά και οι μετακινήσεις στρατιωτικών της δυνάμεων προς Ντιγιαμπακίρ.
Κι από χθες και η αποδοχή ανάπτυξης νέων αμερικανικών δυνάμεων στο έδαφος της
Ο φόβος της Τουρκίας έγκειται στο γεγονός, ότι οι ημεδαποί Κούρδοι ανενόχλητοι πλέον από την υποχώρηση κι εξόντωση του ΙΣΙΣ, θα προχωρήσουν σε αντάρτικο στην ανατολικά της .
Η μόνη αλήθεια πάντως είναι, πως ο Πούτιν θα χτυπήσει τον ΙΣΙΣ γιατί έχει πραγματικό συμφέρον να το κάνει , ενώ όλοι οι άλλοι είτε δεν θέλουν να τον αφανίσουν είτε επιθυμούν την ελεγχόμενη παραμονή του
Στις προχθεσινές πάντως επίγειες επιχειρήσεις των ειδικών δυνάμεων της Ρωσίας συνελήφθησαν ή σκοτώθηκαν περίπου 500 ισλαμιστές τρομοκράτες αρκετοί εκ των οποίων Νταγκεστιανοί .
Τόσο το Νταγκεστάν, όσο και τα Καζακστάν, Τουρκμενιστάν είναι πρώην σοβιετικές επαρχίες και μέλη της τωρινής ομοσπονδίας και στέλνουν συνεχώς μαχητές που πολεμούν στις τάξεις του ΙΣΙΣ.
Αυτούς όπως δήλωσε ο Πούτιν, θέλει να τους εξοντώσει και να μην αφήσει κανέναν να επιστρέψει πίσω στα μέρη του
Και δεν είναι ο μόνος που ενδιαφέρεται γι αυτό.
Η Κίνα με τους ανοικτούς διπλωματικούς διαύλους προς τη Ρωσία, θα ήθελε με τη σειρά της την εξόντωση των μαχητών του ΙΣΙΣ,καθώς έχει ίδια προβλήματα στη βορειοδυτική επαρχία της Σιν Γιανγκ από ισλαμιστές - αυτονομιστές που μπαινοβγαίνουν στις περιοχές της από τις τουρκογενείς πρώην σοβιετικές δημοκρατίες
Γι αυτό και η αποστολή πυρηνικού υποβρυχίου της στη Μεσόγειο, όπως και η λογιστική υποστήριξη που παρέχει για την εξάλειψη των ισλαμοφασιστών.
Σε αυτό τον διεθνή ανταγωνισμό ισχύος και συμφερόντων δε μπορεί κάποιος να διακρίνει τον καλό από τον κακό , εκτός αν είναι εκ θέσεως οπαδός της μιας ή της άλλης υπερδύναμης.
Ως εκ τούτου είναι αφελές να υποστηρίζει κάποιος τις ενέργειες της Ρωσίας, είτε λόγω ομόδοξης αδελφοσύνης, είτε λόγω απέχθειας προς τις ΗΠΑ , είτε ακόμα λόγω των προβλημάτων που δημιουργεί στη γείτονα χώρα .
Μια απειλούμενη άλλωστε Τουρκία είναι επικίνδυνη για εξαγωγή της κρίσης της προς την πλευρά μας.
Για το μόνο που μπορεί να επιχαίρει κάποιος και με όποιο ‘’δίκαιο’’, είναι η εξαφάνιση αυτών παρανοικών σλαμιστών τρομοκρατών.
Το θέμα είναι ότι αυτός που εμφανίζεται να εφαρμόζει αυτό το το ‘’δίκαιο’’ στην περιοχή, έχει αποδείξει πως δεν σέβεται κανένα δίκαιο σε άλλες.
Η Ρωσία ως μια ακόμη μεγάλη δύναμη που προστατεύει τα ζωτικά της συμφέροντα, δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να λειτουργήσει σε βάρος τόσο του διεθνούς δικαίου, όσο και των ελληνικών συμφερόντων.
Οτι έκαναν οι Αμερικάνοι στο Κόσοβο κατά της Σερβίας, έκαναν κι οι Ρώσοι με Οσετία και Απχαζία κατά της Γεωργίας
Οτι έκαναν οι Τούρκοι εξ ονόματος της μειονότητας τους στη Κύπρο κάνουν και οι Ρώσοι με τη δική τους μειονότητα στην Κριμαία
Γι αυτό άλλωστε οι Ρώσοι είναι βασικοί υποστηρικτές του νέου αισχρού σχεδίου για το Κυπριακό , που άπαντες πιέζουν να έχει γίνει αποδεκτό μέχρι το Μάιο.
Σε αυτό Τούρκοι και Ρώσοι έχουν κοινό συμφέρον , καθώς το κυπριακό προηγούμενο θα αποτελεί διεθνή δικαιολογητική και νομιμοποιητική βάση και για τις ενέργειες των δεύτερων
Το νέο σχέδιο που είναι στο τραπέζι, ξεπλένει όλα τα εγκλήματα και τις παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου , καθώς και των αποφάσεων του ΟΗΕ για την Τουρκία
Κάτι που είναι σε ευθεία αναλογία με το ρωσικό τετελεσμένο στη Κριμαία .
Εξι εγκλήματα : εισβολή, κατοχή, βίαιος εποικισμός ,καταστροφή δομών, αρπαγή περιουσιών κι αγνοουμένοι τους ενώνουν.
Χωρίς απολογία, χωρίς ποινή ,χωρίς επανόρθωση θα υπάρξει νομιμοποίηση μιας επαίσχυντης εισβολής . Κι αν αυτό μας αφήνει αδιάφορους , καθώς έχει πια εμπεδωθεί η διχοτόμηση του νησιού, θα έπρεπε να μας τρομάζει κάτι άλλο.
Αυτό θα γίνει πλέον και μέρος του ευρωπαικού πλαισίου δικαίου με όποιες συνέπειες υπάρξουν στο μέλλον για τη Θράκη , αλλά και στα βόρεια σύνορα μας.
Ας μου πει λοιπόν κάποιος φιλορώσος , πλην έλληνας πατριώτης , πως μπορεί και ξεχωρίσει τον κακό ανάμεσα στον Τούρκο και στον Ρώσο , καθώς θ' απαντά σε τι διαφέρει η Ανατολική Ουκρανία από τη Θράκη
Αμερικανοί , Ρώσοι, Τούρκοι επιθυμούν λοιπόν το νέο σχέδιο της Κυπριακής Συνομοσπονδίας - το οποίο είναι χειρότερο σπό το προηγούμενο - και μόνοι αντίθετοι σε αυτό είναι οι Ισραηλινοί . Πέραν από το στρατηγικό βάθος (ώρα ήταν να έχει το Ισλάμ κι εκ δυσμάς του) , υπάρχει και κάτι ακόμα.
Η έμμεση συνεκμετάλλευση του κοιτάσματος Λεβιάθαν με την Τουρκία και η παρουσία του Ρώσου τοποτηρητή σε θαλάσσιες ζώνες ευθύνης του, είναι κάτι που το Ισραήλ θέλει να αποφύγει.
Αυτή είναι η σκακιέρα με τα τεράστια συμφέροντα, την καταστροφή , τα αθώα θύματα και τους πρόσφυγες που φθάνουν στα μέρη μας.
Καθώς οι κίνδυνοι που υπάρχουν για την ασφάλεια μας, για το Κυπριακό, για τις οικονομικές ζώνες, αλλά και για το εγγύς μέλλον , μεγαλώνουν , εμείς ασχολούμαστε γιατί δεν φόρεσε γραβάτα ή γιατί φόρεσε χακί ο Αλέξης, αν κάθησε σε γκαντέμικο έδρανο ο Λεβέντης , πόσο γρήγορα έτρεξε ο Αδωνης κι αν η κυρία Τζιτζικώστα έχει ΄΄΄πετάξει ‘’ μαζί με τον Γονίδη ...
