Να δεχτούμε και την κυβερνητική επικοινωνιακή εκμετάλλευση περί εφαρμογής συγκεκριμένων προεκλογικών εξαγγελιών .
Να δούμε και να ξαναδούμε τα πλάνα παρουσίας του μισού υπουργικού συμβουλίου στην Οδό Νίκης των Καθαριστριών κι ενός τσούρμου ''επαναστατών'' να περνά την είσοδο του κρατικού ραδιομεγάρου .
Μέχρι εκεί όμως !
To να ακούμε ότι οι συγκεκριμένες επαναπροσλήψεις αποτελούν πράξεις αντιμνημονιακής αντίστασης της κυβέρνησης και ότι στο πρόσωπο όλων αυτών δικαιώνονται και οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα , πάει πολύ... Μα πάρα πολύ !
- Τι σόι αντιμνημονιακή πoλιτική είναι αυτή που συνεχίζει να εφαρμόζει τις ποσοτικές επιταγές του Μνημονίου περί προσλήψεων στο Δημόσιο ;
Oι 3500 συγκεκριμένες επαναπροσλήψεις αφαιρούνται από τον συνολικό στόχο των 15000 προσλήψεων ετησίως ,όπως άλλωστε παραδέχεται και η κυβέρνηση.
Χρειαζόμαστε παραπάνω ή παρακάτω αριθμό ; Καμιά κουβέντα ...
Μπορούμε να συντηρήσουμε περισσότερους ή λιγότερους δημοσίους υπαλλήλους ; Και πάλι σιωπή ...
Σε ποιους τομείς έχουμε πραγματικές ανάγκες και που έχουμε υπεράριθμους ; Κανένα σχέδιο ...
Το αστείο είναι όταν ακούς αυτούς που κατακρίνουν τις παλιές κυβερνήσεις να μιλούν με όρους κάλυψης οργανικών θέσεων. ¨Ολα τα είχαν κάνει λάθος, αλλά στις οργανικές θέσεις είχαν κάνει σπουδαία δουλειά !
Βλέπει όμως κανείς διαφορές ανάμεσα σε μνημονιακές κι ''αντιμνημονιακές'' κυβερνήσεις ;
Οι προηγούμενοι στα πλαίσια ενός δοσμένου ποσοτικού στόχου, επέλεξαν αυθαίρετα ποιους θα διώξουν χωρίς κανένα σχέδιο και κανέναν ουσιαστικό έλεγχο.
Οι σημερινοί επιλέγουν - στα πλαίσια του ίδιου στόχου - ποιους θα προσλάβουν, λες και δεν υπάρχουν άλλες, ακόμη μεγαλύτερες ανάγκες στο δημόσιο τομέα ( νοσοκομεία, εφορίες, σχολεία)
Ο ποσοτικός μνημονιακός στόχος δεσμεύει και τους δύο !
¨Οπως και η εξυπηρέτηση άλλωστε της ίδιας πελατείας. Αυτής της κάστας εργαζομένων που έμαθε να τρέχει σε πολιτικά γραφεία για να διοριστεί και συνεχίζει να κάνει το ίδιο για να παραμείνει !
Αυτοί οι εργαζόμενοι δικαιώνονται σήμερα.
- Η κυβέρνηση έχει το θράσος μάλιστα να θεωρεί ότι στο πρόσωπο τους δικαιώνει όλους τους εργαζομένους, ακόμη κι αυτούς του ιδιωτικού τομέα . Πως γίνεται όμως αυτό ;
Τί σχέση έχει η εργασία στον ιδιωτικό με το δημόσιο τομέα ;
¨Εχει ευέλικτες εργασιακές σχέσεις το Δημόσιο ; ¨Εχει μήπως τις ίδιες αμοιβές νεοπροσλαμβανομένων ; Yπάρχουν απλήρωτοι επί μήνες δημόσιοι υπάλληλοι ; Υπάρχουν αργομισθίες στον ιδιωτικό τομέα ; Υπάρχει ίδιος κίνδυνος απολύσεων ; Υπάρχουν ίδιες μορφές πάλης με την ίδια πολιτική στήριξη ; Και ποιος εγγυάται την δικαίωση τους ;
Η μήπως υπάρχει ιδιώτης εργοδότης που βάζει μεγαλύτερους φόρους σε άλλους εργαζομένους για να κρατήσει τους δικούς του ;
Εκτός αν υπάρχει ανασφάλιστη εργασία κατά 29% στο Δημόσιο, όπως μας είπε ότι συμβαίνει στον ιδιωτικό τομέα ο κος Βαρουφάκης ;
Ποια λοιπόν νομοθετική πρωτοβουλία, ποια εντατικοποίηση ελέγχων και ποια εν γένει κυβερνητική πολιτική εξισώνει όλους τους εργαζομένους ;
- Kαι τι γίνεται με όλους τους ''πρώην εργαζομένους'' τελικά ;
Η κρίση δημιούργησε 26% ανεργία. Η κυβέρνηση αυτή εκλέχτηκε με προεκλογικό σύνθημα ότι σε δύο χρόνια θα δημιουργήσει 300000 νέες θέσεις εργασίας.
Με αυτή την προεκλογική εξαγγελία τι γίνεται ;
Μετά από 100 μέρες δεν υπάρχει καμιά καινούργια πολιτική που να ευνοεί τη δημιουργία επιχειρήσεων, καμιά πλέον δυνατότητα χρηματοδότησης για νέες και παλιές, κανένα νέο πλαίσιο για την επιχειρηματικότητα. Κανένα πλάνο για επενδύσεις από το εξωτερικό !
Aκούσαμε μήπως κάποιο κυβερνητικό σχέδιο που να οδηγεί σε μείωση της ανεργίας ; Καμιά νέα ιδέα , έστω ;
Αντίθετα έχουμε ακόμη μεγαλύτερη επιδείνωση του φαινομένου.
Οι επιχειρήσεις συνεχώς μειώνονται και οι άνεργοι του ιδιωτικού τομέα συνεχώς αυξάνονται .
Παράλληλα γίνεται ακόμη πιο ασφυκτικό κι ανθυγιεινό το οικονομικό κλίμα για επενδύσεις, επιχειρήσεις, εργαζομένους κι ανέργους.
Και δεν είναι μόνο η απουσία σχεδίου, είναι και η παντελής αδιαφορία. Κι αυτό φαίνεται ακόμη και σημειολογικά ..
Είδατε την κα Κωνσταντοπούλου να υποδέχεται στο γραφείο της Βουλής εργαζόμενες γυναίκες του ιδιωτικού τομέα ;
Είδατε τον κο Τσίπρα να υποδέχεται στο πρωθυπουργικό γραφείο νέους επιχειρηματίες και να μιλά για αντίστοιχες κυβερνητικές πρωτοβουλίες ;
Είδατε να περνάει το μισό υπουργικό συμβούλιο από τον ΟΑΕΔ και να κάνει δηλώσεις ;
Τίποτα απ' όλα τα παραπάνω ...
Οπως δεν είδατε κι εργαζομένους ή ανέργους του ιδιωτικού τομέα να πανηγυρίζουν σήμερα .
Όπως δεν είδατε κανένα αντίσκηνο, κανέναν συνδικαλιστή και καμιά κατάληψη κυβερνητικού κτιρίου από αυτούς.
Μια μέρα δικαίωσης για λίγους κι απόγνωσης για τους πολλούς είναι και η σημερινή !
Με αυτή την προεκλογική εξαγγελία τι γίνεται ;
Μετά από 100 μέρες δεν υπάρχει καμιά καινούργια πολιτική που να ευνοεί τη δημιουργία επιχειρήσεων, καμιά πλέον δυνατότητα χρηματοδότησης για νέες και παλιές, κανένα νέο πλαίσιο για την επιχειρηματικότητα. Κανένα πλάνο για επενδύσεις από το εξωτερικό !
Aκούσαμε μήπως κάποιο κυβερνητικό σχέδιο που να οδηγεί σε μείωση της ανεργίας ; Καμιά νέα ιδέα , έστω ;
Αντίθετα έχουμε ακόμη μεγαλύτερη επιδείνωση του φαινομένου.
Οι επιχειρήσεις συνεχώς μειώνονται και οι άνεργοι του ιδιωτικού τομέα συνεχώς αυξάνονται .
Παράλληλα γίνεται ακόμη πιο ασφυκτικό κι ανθυγιεινό το οικονομικό κλίμα για επενδύσεις, επιχειρήσεις, εργαζομένους κι ανέργους.
Και δεν είναι μόνο η απουσία σχεδίου, είναι και η παντελής αδιαφορία. Κι αυτό φαίνεται ακόμη και σημειολογικά ..
Είδατε την κα Κωνσταντοπούλου να υποδέχεται στο γραφείο της Βουλής εργαζόμενες γυναίκες του ιδιωτικού τομέα ;
Είδατε τον κο Τσίπρα να υποδέχεται στο πρωθυπουργικό γραφείο νέους επιχειρηματίες και να μιλά για αντίστοιχες κυβερνητικές πρωτοβουλίες ;
Είδατε να περνάει το μισό υπουργικό συμβούλιο από τον ΟΑΕΔ και να κάνει δηλώσεις ;
Τίποτα απ' όλα τα παραπάνω ...
Οπως δεν είδατε κι εργαζομένους ή ανέργους του ιδιωτικού τομέα να πανηγυρίζουν σήμερα .
Όπως δεν είδατε κανένα αντίσκηνο, κανέναν συνδικαλιστή και καμιά κατάληψη κυβερνητικού κτιρίου από αυτούς.
Μια μέρα δικαίωσης για λίγους κι απόγνωσης για τους πολλούς είναι και η σημερινή !
