Τόσο καιρό παρακολουθούμε το κυβερνητικό παίγνιο, που μόνο Θεωρία των Παιγνίων δεν θυμίζει. Τι σόι παίγνιο είναι αυτό ;
Είναι ένα παιχνίδι με τον κερδισμένο χρόνο; Ή με το χαμένο χρόνο;
Η μήπως είναι απλά η χρήση μιας διπλής γλώσσας, χωρίς αποτέλεσμα ;
Διότι φυσικά
το να λες συνεχώς άλλα έξω κι άλλα μέσα, δεν οδηγεί πουθενά.
Το δίλημμα, ήταν
και είναι υπαρκτό, σκληρό και ανυπέρβλητο.
Ή πηγαίνεις στη
ρήξη και τη χαίρεσαι και την απολαμβάνεις επειδή ζεις στο δικό σου Κούγκι, αλλά
δεν έχεις εντολή της κοινωνίας να το κάνεις, ή ακολουθείς το δρόμο της ευθύνης
και του πολιτικού κόστους.
Αλλά εκεί δεν έχεις την κοινοβουλευτική πλειοψηφία
να το κάνεις, γιατί δεν έχεις πείσει απλώς το εκλογικό σώμα, έχεις πείσει και
τους ίδιους τους βουλευτές σου ότι θα κάνεις κάτι άλλο.
