Με αφορμή τις πρόσφατες δηλώσεις της κας Βαλαβάνη περί ''πατριωτικού καθήκοντος'' σε ότι αφορά την πληρωμή των φόρων, θυμίζω μια αστεία ιστορία που έλαβε χώρα πριν από 120 χρόνια .
Βρισκόμαστε στο 1892 και η Ελλάδα βρίσκεται σε πτώχευση. (Όπως και σήμερα ...)
Τον Χαρίλαο Τρικούπη έχει διαδεχθεί μια δημαγωγική προσωπικότητα ο Θόδωρος Δηλιγιάννης, ο οποίος ως αρχηγός της αντιπολίτευσης κατηγορούσε τον Τρικούπη για την αυστηρή δημοσιονομική του πολιτική, την εξάρτηση του από ξένα οικονομικά συμφέροντα, ενώ ήταν λάβρος εναντίον της υψηλής φορολόγησης. ( Οι ομοιότητες συνεχίζονται ...)
Αναλαμβάνοντας όμως την εξουσία υποστήριξε έντονα ένα νέο πρόγραμμα λιτότητας (τι μου θυμίζει ) βάζοντας μάλιστα στο στόχαστρο της πολιτικής του μια γάτα !
Ακολουθεί το επίμαχο απόσπασμα από την ομιλία του κατά την συνεδρίαση της Βουλής για την έγκριση του προυπολογισμού 1892 ...
''"Κύριοι βουλευταί, είναι ανάγκη να περιφρουρηθούν τα οικονομικά του Κράτους και να περικοπή πάσα περιττή δαπάνη. Μία περιττή δαπάνη είνε και η διατροφή της γάτας του υπουργείου των Οικονομικών, η οποία επιβαρύνει τον προϋπολογισμόν του Κράτους κατά 3 δρχ. μηνιαίως. Και κρίνω περιττήν την δαπάνην ταύτην, διότι εάν μεν υπάρχουν ποντικοί εν τω υπουργείω των Οικονομικών, η γάτα διατρέφεται από αυτούς, εάν δε δεν υπάρχουν, η γάτα είνε περιττή"
