Ποτέ η παλαβή Αριστερά δεν πρότεινε λύσεις για τα προβλήματα. Πάντα είχε συνθήματα. Μετά εκσυγχρονίστηκε. Οχι πως τώρα προτείνει λύσεις· αυτές είναι κόλπα ζόρικα που θέλουν διάβασμα και δουλειά. Τώρα για κάθε πρόβλημα έχει ένα hashtag· αυτά είναι συνθήματα των social media που ξεκινούν με το σύμβολο # (hashtag).
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Αριστερά σπαταλά τις λέξεις σαν να μην υπάρχει αύριο. Αυτό κάνει πάντα από τότε που έχασε την ικανότητά της να εξηγεί την πραγματικότητα και στράφηκε εναντίον της.
Ουδέποτε ακούσαμε μία πρόταση για έξοδο από την κρίση. Απλώς ήταν αντι- σε όλα. Ηταν ενάντια στην άρση του καμποτάζ για να μπορούν να κατεβαίνουν οι τουρίστες και να αφήνουν ένα ευρώ στη χώρα· ενάντια στην αυτονομία των ΑΕΙ, διότι θα γίνει «εντατικοποίηση των σπουδών» και θα χάσουν οι φοιτητοπατέρες πελατεία· ενάντια στις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες διότι είναι «τεχνοφασισμός»· ενάντια στην απελευθέρωση των επαγγελμάτων, διότι όπως στον Μεσαίωνα πρέπει να προστατεύονται με διατάγματα οι συντεχνίες· ενάντια στην αποκρατικοποίηση των ΔΕΚΟ, διότι οι συνδικαλιστές τύπου Στρατούλη θα έχαναν τα παχυλά εφάπαξ.
Η νέα Αριστερά παλάβωσε, και από σέβας στην παλιά Αριστερά των δημοκρατικών αγώνων, ουδείς αποκαλεί τα νυν στελέχη της όπως πρέπει: σούργελα...
Το πραγματικό πραξικόπημα συντελείται σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, από ανεπρόκοπους του καφενείου που αποτρέλαναν με συνθήματα τη χώρα, ενώ σαν ανέλαβαν την εξουσία δεν μπορούν ούτε να σβήσουν μια πυρκαγιά στον Ασπρόπυργο. Η ανικανότητα πάντα παράγει μεγάλα λόγια· ειδικά όταν κάποιος δεν έκανε τίποτε άλλο στη ζωή του παρά μόνο συνελεύσεις...
αποσπάσματα από άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
