Πως εξηγείται διαφορετικά να παρουσιάζεται ένα σκηνικό απόλυτης ρήξης και την ίδια ώρα να υπάρχει η διαβεβαίωση πως όλα πάνε καλά και πως η συμφωνία είναι σχεδόν έτοιμη;
Κόλπα λοιπόν και πάλι κόλπα, με αποκλειστικό στόχο να περάσει η περίπου έτοιμη συμφωνία από τις συμπληγάδες της ελληνικής κοινής γνώμης και τον γυμνασιακού επιπέδου Μαρξισμό που κυριαρχεί στις τάξεις των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ.
Η κατασκευή συνθηκών "καταναγκαστικού συμβιβασμού" επελέγη σαν η καλύτερη λύση.
Η συμφωνία, που προφανέστατα έχει περίπου συνομολογηθεί, παρουσιάζεται σαν τελική συμβιβαστική πρόταση της ελληνικής πλευράς. Σχεδόν ταυτόχρονα με το "έξαλλα απαράδεκτο" τελευταίο πακέτο των δανειστών. Μπροστά στις υπερβολές των ιδεών των "θεσμών" η σκληρότατη δέσμη μέτρων της ελληνικής πλευράς –που θα σήκωνε θύελλα αντιδράσεων αν εμφανιζόταν δημόσια σαν τελικό προϊόν της διαπραγμάτευσης – θα μπορούσε να φανεί σαν επιτυχία. Διότι θα έδειχνε πως υποχρέωσε τους δανειστές σε υποχώρηση όταν εκείνοι θα εγκαταλείψουν τις ακρότητες των δικών τους προτάσεων για να ‘συμβιβασθούν’ με τις ιδέες της ελληνικής πλευράς. Με τις οποίες βέβαια ήταν από την αρχή σύμφωνοι...
Με διάφορα κόλπα λοιπόν η συμφωνία θα συνομολογηθεί. Και ο αριστερός ΣΥΡΙΖΑ θα εγκαταλείψει ανώδυνα τις προεκλογικές του υποσχέσεις αποδεχόμενος άγριες καπιταλιστικές λογικές και τρομερές φοροεπιδρομές, έχοντας σταθερά και εν ειρήνη στο πλάι του και την πιό μαχητική "επαναστατική" του πτέρυγα.
Αυτός όμως που θα υποφέρει βέβαια θα είναι ο Έλληνας φορολογούμενος που στο όνομα της προστασίας ενός αναποτελεσματικού, βολεμένου και φαύλου δημόσιου τομέα θα υποστεί ένα καινούργιο καταιγισμό φόρων, αυταρχικών κρατικών παρεμβάσεων στην καθημερινή του ζωή κι ένα παντοδύναμο υφεσιακό κι αυταρχικό κράτος που θα συντρίψει ότι του έχει απομείνει από δικαιώματα ιδιοκτησίας και ελεύθερης οικονομικής δραστηριότητας ...
Aπόσπασμα από κείμενο του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
